ՎՏԱՆԳՈՒԹԻՒՆ ՎՏԱՆԳՈՒՄՆ. Վտանգիլն (ը ամ առման).
Վտանգելոց օգնական. վտանգութիւն՝ է՛ որ հիւանդութեան, եւ է՛ որ մեղաց, եւ կամ հաւատոյ։ Եւ եյս ի կամայից է վտանգութիւն փախչել յանհաւատից եւ ի չարաց. (Շ. բարձր.։)
Զվտանկութիւն քաղաքին յաւելու առ ի նշանակ. (Ոսկ. ես.։)
Բազմաց վտանգումն իրքն լինէին. (Ոսկ. լուս.։)
Զվտանգումն բարեկամին՝ անձին քում համարեա. (Ոսկիփոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վտանգութիւն | վտանգութիւնք |
| accusatif | վտանգութիւն | վտանգութիւնս |
| génitif | վտանգութեան | վտանգութեանց |
| locatif | վտանգութեան | վտանգութիւնս |
| datif | վտանգութեան | վտանգութեանց |
| ablatif | վտանգութենէ | վտանգութեանց |
| instrumental | վտանգութեամբ | վտանգութեամբք |